Leisi Mi Tori!

Leisi mi Tori! Mi howpu di unu nyan! Mi wan ai karu…

‘Lees mijn verhaal. Ik hoop dat jullie genieten! Liefste…’

Jaja, zoals jullie nu ook wel lezen gaat het met mijn Surinaamse taal ook al iets beter. Het spreken is gewoon nog wel lastig. Maar als de zusters op mijn stage Sranan praten kan ik het meeste wel verstaan, daar stonden zij op de kraam ook verbaast van! Oppassen wat je zegt zusters!! 
Ik zag dat het al weer een tijdje geleden was dat ik een bericht geplaatst heb.. Dus deze is voornamelijk gericht om een indruk te geven van mijn stage.. Daarnaast heb ik niet zo super veel belangrijks beleefd wat ik moet vermelden!

Wel, iedereen die mij een kaartje heeft gestuurd en die ik heb ontvangen! Dank, dank.. Heel leuk, mijn muur begint er al iets vrolijker uit te zien.. Daar houdt ik van! 


De kraamafdeling:

De kraamafdeling is een afdeling met 3 kamers, waarop per kamer 8 moeders en 8 baby’s kunnen verblijven. Bij een keizersnede gaan de baby’s altijd naar de couveuse- afdeling. En veel van de bevallingen zijn middels een keizersnede. Eigenlijk horen de vrouwen met een keizersnede op de afdeling gynaecologie te liggen, maar doordat deze eigenlijk altijd vol is komen deze vrouwen ook op de kraamafdeling.
De baby’s worden door de zusters verzorgd onder toezicht van de moeder. De moeder krijgt dan voorlichting over de lichamelijke verzorging, maar mag dit niet zelf uitvoeren. Ik vind dit een beetje tegenstrijdig, want als je de moeder juist zelf laat wassen, bijvoorbeeld nadat ze een keer heeft geobserveerd, kun je die moeder erop wijzen wat ze goed doet en wat niet. Maar daar zijn de zusters op de afdeling pertinent op tegen.

Elke dag wordt er voorlichting gegeven aan de moeders, bevallen of nog niet bevallen, over de eigen lichaamsverzorging, over die van de baby, over borstvoeding etc. Alle moeders geven hier borstvoeding, dat wordt ze eigenlijk een beetje verplicht gesteld. Je zit hier in een arm land, dus wat is nou beter.. De dure Nutrilon uit de winkel of borstvoeding? En je blijkt dus ook vaak te zien dat als moeders wel voor de Nutrilon kiezen.. Ze krijgen op de 30e of 31e van de maand hun loon, als het dan de 20e daarop is blijkt er geen geld meer te zijn. Babyvoeding kan dus niet gekocht worden. Dan krijgen die kindertjes maar van alles wat niet goed voor ze is, omdat ze toch iets moeten eten. Heel verbazingwekkend als je dat hoort.

Je ziet ook veel tienerzwangerschappen op de afdeling. Moeders van 15/16 jaar zie je er veel voorkomen. Een enkele keer heb je ook kinderen van 12 jaar die bevallen zijn. Dat zijn zelf nog kinderen, hoe kunnen die dan ooit voor hun eigen kind zorgen. Gelukkig heb je hier wel veel familie om je heen die dan mede voor je kind gaat zorgen.
En over deze tienerzwangerschappen had ik een gesprek gehad met een collega. We hadden een meisje van 15 jaar op zaal liggen en zij kwam uit het binnenland. Ik vroeg haar wat zij van de tienerzwangerschappen vond. ‘Tienerzwangerschappen?? Dit is geen tienerzwangerschap hoor!’ Wat blijkt nou.. In de binnenlanden hebben de vrouwen vaak rond hun 15e een eigen huis, een man en kinderen of ze zijn zwanger. Ik heb met verbazing geluisterd, maar zo blijkt het te gaan. Zij gaan dan niet meer naar school, de mannen werken dus kunnen zij thuis zijn en voor de kinderen zorgen.

Bij de voorlichting is dit ook goed te merken, dat deze jonge moeders nog niet veel mee hebben gekregen van het moederschap en de verzorging etc. Zij knikken dat ze het weten, maar als ze het dan zelf voor moeten doen, bijvoorbeeld het vasthouden van een baby, dan weten ze het niet. Terwijl ze op dat moment al wel een kind in handen hebben en er dan maar iets mee doen. Seks is hier ook een belangrijk onderwerp van de voorlichting. De Surinaamse mannen hebben veel moeite met onthouding ervan. Tijdens de voorlichting wordt hier dan ook over gesproken, hoe lang mag je geen gemeenschap hebben. Volgens doctoren bedraagt dit 6 weken, maar de zusters vertellen 3 maanden, omdat dit een Surinaamse traditie is. Maar bij de creolen blijkt dus dat als vrouwen zich aan deze traditie houden, de mannen vaak gaan uitlopen (vreemdgaan). De achtergrond van de zuster maakt tijdens de voorlichting ook een belangrijke rol hoe de informatie verteld wordt. Want wat heeft een moeder er aan als haar man is vreemdgegaan en zij blijft achter met een kind of meer. Dan kun je beter pijnlijke gemeenschap hebben als dat. Nogsteeds een leuk discussiepunt om met meer zusters over te praten!

Afgelopen dinsdag was voor ons een rare dag om stage te lopen. Toen we op de afdeling aan kwamen zagen we allemaal huilende gezichten. Tijdens de overdracht zag ik de hoofdzuster nergens en nog meer huilende gezichten. Op een gegeven moment kwam er een zuster naar mij toe waar ik al mee gewerkt had en zij vertelde mij dat er een zuster van de kraamafdeling was overleden. 4 maanden nadat er ook al twee zusters waren overleden. Je staat er een beetje machteloos bij, ook omdat wij deze collega niet kennen. De reden van overlijden was bij mij niet bekend, ze was wel ziek, maar ze is onverwacht overleden, 35 jaar oud. Ook de woensdag was iedereen in rouw, heel raar.. Omdat je zelf niet zo goed weet hoe ze hier mee om gaan en wat jou positie daar in is. Ik heb het maar een beetje zo gelaten, want de zusters spraken er met ons ook niet over.

Gister heb ik Pimba op de afdeling gegeten. Pimba is een soort klei, dat ze verkopen tussen de groente etc. Het smaakt naar zand en volgens sommige mensen helpt dit tegen de misselijkheid en overgeven. Op de kraamafdeling zie je vaak dat vrouwen dit gebruiken of gebruikt hebben, alleen beïnvloed dit ook je Hb- gehalte. Iets wat bij elke vrouw wordt geprikt. Dus verboden, geen Pimba eten. Ja, als ik dan de mogelijkheid krijg moet ik dat ook maar even proeven. Ik vond het niet vies, maar smaakt echt naar wit zand. Het enige dat ik er van kreeg was een droge keel, maar dat het je misselijkheid doet verdwijnen.. Daar wil ik nog wel 10 keer over na denken of dat zo is..

Van dit trieste verhaal door met mijn bijzonderheden naast de stage van deze week:

Vrijdagavond zijn Martha, Marloes en ik lekker bij t’ Vat uit eten geweest. Daarna een telefoontje naar onze huisgenoten waar zij zich bevonden. Aan de Waterkant, prima.. Wij daar heen gelopen en nog even iets gedronken, tussen alle Surinamers. Wij naar huis, want dan drinken we daar nog even verder. Alleen thuis aangekomen was het maar een beetje saai.. We wilden eigenlijk wel weer de stad in. Oké, Martha was niet fit en Marloes druk bezig met dingen.. Dus ik ben met drie andere huisgenoten de stad in gegaan. Helaas waren we even vergeten dat het Goede Vrijdag was, discotheken dicht! Ja, dan maar naar het casino. Daar kun je hier gratis in, gratis drank en gokken. Altijd leuk om een keer gedaan te hebben.

Zaterdagavond zouden we achter de bar staan bij een concert, alleen Martha kreeg in de middag een telefoontje dat dit niet door kon gaan. Waarom niet? De mensen die het concert gaven zaten nog in Frankrijk en ze hadden geen ticket geboekt naar Suriname. Hoe dom!! Er waren geloof ik 10.000 kaartjes verkocht, maar nu werd het concert verplaatst naar Augustus. Wat jammer, want dan zijn wij er niet meer..

Zondag hebben we met een man of 10 een Paasbrunch gehouden. Dat was ook wel even gezellig, aangezien we dat thuis ook gedaan zouden hebben. Natuurlijk op zijn Surinaams, of Hollands, was er zoveel ingeslagen dat we er de avond en de volgende morgen ook nog van konden eten. Altijd goed!

Maandag moesten Marloes en ik werken, nog wel op 2e paasdag.. Maar ja, wat is er nu lekkerder dan een frisse duik nemen na een warme dag waarop je niets hebt gedaan behalve kompressen vouwen. Jaa, een duik in een heel koud zwembad. Voor het eerst tijdens ons verblijf hier in Suriname zijn we naar een zwembad geweest.. Ik moet zeggen, zeker voor herhaling vatbaar..

Gisteren was ook de start van de wandelvierdaagse, ja ja.. Dat hebben ze hier ook! En echt ik meen het, veel veel leuker als wat wij in Nederland hebben. Veel muziek, zang en dans op de straat.. Heel veel Surinamers langs de kant van de weg, wordt zelfs opgenomen op televisie. We hebben niet alle groepen gezien, maar het was echt wel heel leuk om naar te kijken. Heel jammer dat wij de komende dagen er niet naar toe kunnen, volgens zeggen was namelijk de woensdag de minste avond van de vier.

Helaas voor ons aan de ene kant, maar aan de andere kant.. Vanavond vertrekken we met een bus naar Nickerie. Daar overnachten we en dan gaan we morgen met een (zo noemt onze huisbaas het) Amerikaans luxe jacht naar het plaatsje Apoera. Daar overnachten we dan nogmaals en dan gaan we zaterdag naar de Blanche Marie watervallen. We zitten dan ook al een eindje op de kaart verwijderd van Paramaribo. Daar kunnen we dan de hele zaterdag vertoeven, waarna we zondag weer richting Paramaribo vertrekken. Weer een leuk weekend voor de boeg dus..

Bosi (K), Rianne